"Sylvie Hermans "

Dank je wel  voor deze mooie momenten  vast te leggen. 
Een greep uit het dagelijkse, met gevoel passie enz van mezelf. 
18 maart 2020 had ik nooit kunnen denken hoe mijn keerpunt in het leven  was en is. 
Dat moment met over de 41 graden koorts met covid 19. 
Hier thuis alleen en plan trekken om te overleven. zei ik die nacht wetende dat de mogelijkheid er is  en bestond  
dat ik de dag erop niet zou halen. 
Die mogelijkheid was heel groot. 
Ik herinner mij de woorden nog steeds; 
Met tranen  schrijf ik ze nu, 
Is dit alles  is dit alles waarom ik  geleefd heb, is dit alles waarom ik het jaar ervoor 1540km gestapt heb en nu geen meter  kon stappen? 
Is dit waarom ik leefde  de kunst de creativiteit, het luisterend oor, de liefde die  er niet is enz .
Is dit alles Dion??
Met tranen   wendende  niet wetende wat doen en voelend dat mijn tijd zeer kort bij was viel ik in slaap en dat was het.
Het is gedaan, niets ne meer. 


Een jaar later ongeveer stelde jij Sylvie mij de vraag wat denk  je zie je het zitten. 
Zonder twijfel zei ik JA.
Zonder twijfel wist ik dit is een van de mooiste geschenken die ik mocht  en mag ontvangen. 
Eens aan de andere zijde van de camera staan. Ja waarom niet. 
Je bent wie je bent  en je bent jezelf. Dat was het motto voor mij. 
In die periode ontdekte ik ook de vriendschap van een muze. 
Waar ik dankbaar  voor ben en dit enorm koesteren doe.

Wat mij raken doet in deze reeks is het volgende. 
Je hebt mij kunnen vastleggen  in mijn naturelle vorm 

wie ik ben
hoe ik ben
wat ik ben

En  daar zeg ik  een  respectvolle merci tegen, want dit vastleggen doe je niet zomaar. 
Dat zie je of zie je niet. 
Dank je  en uit respect staan ze op de website. 

Dion 

Back to Top